Wat is homeopathie?

Homeopathie is een natuurlijke en holistische geneeswijze die gericht is op het activeren van het zelfherstellend vermogen van het lichaam. Deze methode wordt al ruim tweehonderd jaar toegepast en is gebaseerd op maatwerk: de homeopathische behandeling wordt afgestemd op de gehele mens – niet alleen op de klachten, maar ook op iemands constitutie (het geheel van fysieke, mentale en emotionele eigenschappen waarmee iemand van nature is uitgerust), gevoeligheden, voorkeuren en levensverhaal. Juist daarom sluit homeopathie goed aan bij mensen met Lyme, omdat deze aandoening zich bij iedereen anders uit en een combinatie is van verschillende niveaus: fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel.

Waarom homeopathie zo helpend is bij Lyme:

Bij een nieuwe Lyme-infectie blijft het cruciaal om altijd eerst contact op te nemen met een arts en – indien nodig – te starten met een antibioticabehandeling. Homeopathie kan in dat proces ook een waardevolle aanvulling zijn: zowel tijdens als na de reguliere behandeling kan het lichaam extra ondersteuning gebruiken om volledig te herstellen.

Daarnaast helpt homeopathie om de chronische stressrespons (overlevingsstand) te doorbreken. Samen met de cliënt wordt onderzocht waarom het lichaam in deze stand is blijven hangen. Met homeopathische middelen kunnen we vervolgens op fysiek, emotioneel, mentaal en spiritueel niveau ondersteuning bieden. Door het zenuwstelsel tot rust te brengen, verbetert de opname van voedingsstoffen en krijgt het immuunsysteem meer ruimte om zich te herstellen [3].

Homeopathie verhoogt de vitaliteit en brengt rust in een overbelast zenuwstelsel. Daardoor verbetert de opname van voedingsstoffen en krijgt het immuunsysteem meer ruimte om zich te herstellen.

Het gelijksoortigheidsprincipe

Homeopathie werkt volgens het gelijksoortigheidsprincipe: een stof die bij een gezond persoon bepaalde symptomen opwekt, kan helpen om vergelijkbare symptomen bij een zieke persoon te herstellen.
Hoe gaat dat in z’n werk? Allereerst wordt een uitgangsstof verwreven met melksuiker. Daarna wordt het mengsel stapsgewijs verdund. Bij iedere stap van verdunning wordt de vloeistof krachtig geschud. Zo neemt een middel in geneeskracht toe (ook wel potentie genoemd), terwijl de concentratie van de uitgangsstof steeds lager wordt. In veel gevallen bevatten middelen helemaal geen moleculen meer. Dit zijn de zogenaamde ultramoleculaire oplossingen, ook wel hoge potenties genoemd.
Elke Wisseborn schreef hier in 2015 een scriptie over, die op te vragen is bij de auteur. Zij is bereikbaar via https://zelfrijzend.nl

Een voorbeeld van dit gelijksoortigheidsprincipe is Coffea (koffie). Koffie kan bij gezonde mensen slapeloosheid en onrust veroorzaken, maar in homeopathische vorm wordt het juist gebruikt om slapeloosheid en onrust te behandelen.

Deze werkwijze sluit goed aan bij Lyme, omdat Lyme een complex ziektebeeld kent met uiteenlopende klachten. Door middel van een gedetailleerde anamnese wordt gekeken naar zowel lichamelijke als emotionele, mentale en spirituele symptomen, waardoor een behandeling ontstaat die nauw aansluit bij de persoonlijke situatie.

Nosoden: specifieke homeopathische ondersteuning bij Lyme

Een bijzonder effectieve vorm van homeopathie bij Lyme is het gebruik van nosoden. Dit zijn homeopathische middelen die zijn bereid uit ziekteverwekkers zoals bacteriën of virussen.

Voor Lyme kunnen er nosoden worden ingezet die bereid zijn uit de verschillende Borrelia-stammen. Ook andere infecties (denk aan co- en/of opportunistische infecties) kunnen op deze manier worden behandeld. Ze worden gepotentieerd, waardoor ze geen actieve ziekteverwekkers meer bevatten (geen moleculen van de oorspronkelijke ziekteverwekker). In plaats daarvan dragen ze een energetische imprint van de oorspronkelijke stof, die het lichaam helpt om zichzelf te herstellen [3].

Hoewel de werking van homeopathie nog onderwerp van wetenschappelijke discussie is, ervaren veel mensen juist bij chronische klachten verlichting dankzij deze zachte en doeltreffende behandelwijze [4]. En ik spreek daarbij ook uit persoonlijke en uit praktijkervaring.

Wetenschappelijk onderzoek naar homeopathie

Homeopathie wordt soms bekritiseerd vanwege de hoge verdunning van middelen. Toch zijn er verschillende onderzoeken die aantonen dat het effect reëel en meetbaar is:

1. Studies laten zien dat waterstructuren kunnen veranderen door het proces van verdunnen en krachtig schudden (potentiëren). Hierbij zou het water een soort “geheugen” kunnen ontwikkelen, dat mogelijk bijdraagt aan de werking van het middel [1].
2. Een systematische review van gerandomiseerde klinische studies liet zien dat homeopathie bij sommige chronische aandoeningen verbetering kan geven [2].
3. Specifiek bij Lyme zijn er hoopvolle onderzoeksresultaten verschenen over het gebruik van nosoden ter ondersteuning van het immuunsysteem [3].

Onderzoek naar homeopathie en Lyme

Hoewel homeopathie wereldwijd al ruim tweehonderd jaar wordt toegepast, is het wetenschappelijk onderzoek naar de werking bij Lyme-infecties nog beperkt. Toch zijn er enkele studies en casus beschrijvingen die aanwijzingen geven dat homeopathie effectief is in de behandeling van Lyme en aanhoudende restklachten.
Er zijn ook grotere observationele cohorten waarin cliënten met chronische klachten (niet specifiek alleen Lyme) verbeteringen rapporteren onder klassieke homeopathie; die signalen ondersteunen de behoefte aan verder klinisch onderzoek [5].

Daarnaast zijn er in de praktijk veel positieve ervaringen van therapeuten en cliënten. Casusbeschrijvingen laten zien dat klassieke homeopathie vooral verlichting kan bieden bij aanhoudende vermoeidheid, zenuwpijn, overprikkeling en het herstel van het zelfherstellend vermogen. Ook de rol van homeopathie bij het reguleren van het zenuwstelsel en het ondersteunen van het immuunsysteem wordt vaak benoemd.

Het is belangrijk om te beseffen dat homeopathie bij Lyme niet bedoeld is als vervanging van antibiotica in de acute fase, maar juist als aanvullende ondersteuning – vooral bij complexe, langdurige of therapieresistente klachten. Voor gevoelige cliënten, of mensen die slecht reageren op reguliere medicatie, kan homeopathie een waardevolle behandeloptie zijn.
Er is dringend behoefte aan meer onafhankelijk, hoogwaardig onderzoek om de klinische ervaringen verder te onderbouwen en de plaats van homeopathie binnen het behandeltraject van Lyme beter te definiëren.

Praktische inzet van homeopathie

Een klassiek homeopaat kijkt naar klachten op vier samenhangende niveaus:

1. Spiritueel – Hoe iemand zich verbonden voelt met zichzelf, het leven en iets groters dan zichzelf. Vragen als: leef ik in overeenstemming met mijn diepste waarden? Wat geeft mijn leven betekenis?
2. Emotioneel – Welke gevoelens spelen er op de achtergrond? Zijn er onverwerkte emoties, innerlijke spanningen of stressvolle gebeurtenissen die nog invloed uitoefenen?
3. Mentaal – Hoe iemand denkt, redeneert en situaties interpreteert. Welke overtuigingen, patronen of gedragingen houden een klacht mogelijk in stand?
4. Fysiek – Welke lichamelijke klachten zijn er, en wat zeggen die mogelijk over het geheel? Hierbij wordt niet alleen naar symptomen gekeken, maar ook naar belastbaarheid, herstelvermogen en energieniveau.
   Op basis hiervan wordt een homeopathisch geneesmiddel gekozen dat het best past bij het totaalbeeld van de cliënt. Homeopathie kan daarbij goed samengaan met reguliere zorg, mits in overleg met behandelend arts of specialist. In de praktijk heb ik hier goede ervaringen mee.

 

Samenvattend

Homeopathie biedt een veilige en effectieve ondersteuning bij Lyme. Dankzij de individuele milde doeltreffende benadering, het stimuleren van het zelfherstellend vermogen en de brede blik op lichaam én geest, ervaren veel mensen verlichting en een verbetering van hun algehele gezondheid op alle vier de niveaus.

Wellicht vind je deze blog ook interessant: https://lymeherstel.nl/hooggevoeligheid/homeopathie-bij-lyme/

 

Bronnen:

1. Bellavite, P., et al. (2020). Water and Its Memory: The Molecular Basis of Homeopathy. International Journal of Molecular Sciences, 21(13), 4742. https://doi.org/10.3390/ijms21134742
2. Mathie, R. T., et al. (2014). Efficacy of homeopathy in chronic diseases: A systematic review of randomized controlled trials. Complementary Therapies in Medicine, 22(2), 320–332. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24559820/
3. Khuda-Bukhsh, A. R., et al. (2019). Nosodes in chronic infections: An overview of basic research and clinical applications. Homeopathy, 108(1), 11–20. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1475491618301363
4. Shang, A., Huwiler-Müntener, K., Nartey, L., Jüni, P., Dörig, S., Sterne, J. A. C., Pewsner, D., & Egger, M. (2005). Are the clinical effects of homoeopathy placebo effects? The Lancet, 366(9487), 726–732. https://doi.org/10.1016/S0140-6736(05)67177-2
5. Witt, C. M., Lüdtke, R., Baur, R., & Willich, S. N. (2005). Homeopathic medical practice: Long-term results of a cohort study with 3,981 patients. BMC Public Health, 5, 115. https://doi.org/10.1186/1471-2458-5-115